Ik krijg hulp van een coach. Zo, da’s eruit. En nee, daar ligt geen taboe op, maar mensen zijn natuurlijk vrij bevooroordeeld en denken al snel dat er dus iets ‘mis’ is met je. Dat je zwak bent. Maar eerlijk: hoeveel krácht heb je in je als je hardop durft te roepen dat je hulp nodig hebt?
Mensen die mij al wat langer volgen weten dat ik inmiddels verslingerd ben geraakt aan sporten. En niet in de sportschool lekker in je eigen comfortzone blijven hangen, maar écht tot het gaatje strijden met een coach. Ik ging overigens vroeger wel naar de sportschool, hoor. Daar bleef ik dan een uurtje, deed iedere keer dezelfde oefeningen en ging daarna weer naar huis. Was lekker veilig en ik dacht dat ik het zelf allemaal wel kon. En toen kwam de man met de hamer. Want schepen liggen het veiligst in de haven, maar dat is niet waar schepen voor gebouwd zijn.
Dus ik besloot om te stoppen met de sportschool en te beginnen met hulp. Hulp van een coach, want ik kán het niet alleen. En waarom zou ik denken dat ik dat wel kan?
Zij helpt me namelijk op plekken te komen waar ik anders nooit naartoe was gegaan. Zij laat me inzien wat ik allemaal kan, daar waarvan ik dacht dat het alleen voor de gevorderden of the lucky ones was. Maar nee, ik sta daar net zo goed te strijden voor wat ik waard ben.
Het mooiste is nog wel dat zij me niet vertelt wat ik moet doen en ik braaf volg. Ze daagt me uit. Ze motiveert. Ze laat me op m’n bek gaan en helpt me overeind. Maar ik was er wel. En elke keer schrijf ik weer een nieuw stukje in dat boek. Want ik mag mijn eigen hoofdstuk 1 niet vergelijken met een hoofdstuk 20 van de ander. Ik doe het voor mezelf. Maar dan met een beetje hulp. En ik ben zo verdomde trots en dankbaar dat ik destijds die stap heb gezet.
En zo zijn er veel mensen die vanuit twijfel of angst denken dat ze “beter geen coach” bij de arm kunnen nemen. Ze denken dat ze het zelf wel kunnen. Net als ik. Maar God, als ik je toch eens kon laten voelen hoe fijn het voelt dat iemand volledig vertrouwen in jou heeft, op momenten waarop je het zelf even bent vergeten… Als ik je toch eens kon laten voelen dat iemand jou over die streep trekt en je je daarna realiseert dat je het echt op eigen kracht hebt gedaan… Als ik je kon laten voelen hoe fijn het is dat je op iemand terug kunt vallen, op momenten dat je even niet meer weet wat jou nu echt gelukkig maakt… Dat zou ik je écht gunnen.
Ik kan je daarom echt adviseren even een blik te werpen tussen onze coaches. Zij helpen je met waar je ook maar mee kampt. Zijn het twijfels over je werk? Voelt elke dag hetzelfde? Denk je stiekem dat je het zelf allemaal wel aan kunt en modder je maar door? Dan is het zéker wat waard! Bel of mail een van de coaches en zij staan voor je klaar. Geloof me, het is zo’n heerlijk gevoel. En ik praat uit ervaring. 😉
waarom je een coach nodig hebt
