Wanneer speel jij nog in de speeltuin?
Dat is toch wel wat een vreemde vraag , zijn we daar niet een beetje te oud voor geworden?
Maar wie kent dat niet het gevoel van vroeger, het gevoel dat je naar de speeltuin zou gaan. Je zag ernaar uit, kon bijna niet wachten, je was helemaal opgetogen, waarschijnlijk zullen je ouders wel gezegd hebben “doe even rustig, wat ben je druk”. In je onderbuik had je kriebels. Je wist dat je op avontuur ging. Spannend ja, en alleen er al aan terugdenken doet je glimlachen. Als kind zocht je de plekjes op die spannend, en nieuw waren, geen beperkingen gewoon gaan en in het moment leven.
Als we nu op de vraag terugkomen; “speel jij nog in je speeltuin? Wanneer heb je voor het laatst het gevoel gehad helemaal opgetogen te zijn, een beetje kriebels in je buik te hebben en het gevoel dat je op avontuur ging? Wanneer speelde jij voor het laatst in je persoonlijke speeltuin?
Is jouw speeltuin gesloten?
Het LEVEN zelf is je persoonlijke speeltuin. Wat doe je als je daar bent, wat ga je daar zien en beleven? Waar wordt je opgetogen van? Het kind in jouw, wat is die aan het doen? Velen van jullie zoeken nog de uitdaging en gaan nog steeds het avontuur aan.
Maar bij sommige mensen is het te lang geleden, je speeltuin is gesloten. Je hebt er een muur omheen gebouwd en je hebt jezelf verteld dat je niet meer kan of mag spelen. Je bent niet goed genoeg , het gaat niet lukken, je dromen komen toch nooit uit. De speeltoestellen verroesten het gras staat hoog en je laat niemand meer binnen. Sterker nog je zet een slot op de deur van jouw speeltuin. Je laat niemand meer echt bij je in de buurt komen en je laat jezelf niet meer toe om te spelen vanwege de pijn die je misschien met je meedraagt. Je bent misschien boos, verbittert, teleurgesteld en je sluit de wereld buiten. De overtuiging dat jij niet goed genoeg bent om te spelen in een speeltuin die LEVEN heet.
Soms doe je een poging om weer te spelen en je vrijheid terug te pakken, Je geeft misschien geld uit aan dingen die je niet echt nodig hebt, maar waar je wel heel even blij van wordt. Misschien ga je veel eten of drinken om je goed te voelen en uiteindelijk gaat dit weer meer pijn opleveren. Je zit je al heel lang tussen je speeltuin muren en je hebt geen idee hoe je daar vandaan komt en focus krijgt op die dingen waar je weer blij van wordt en laten voelen dat het leven één grote speeltuin is.
Misschien ben je er klaar mee en besef je je dat je het anders wilt en gaat doen, misschien is dat wel vandaag!
De dag dat je een grote sprong in je leven gaat maken. Je wilt niet meer opgesloten zitten in je speeltuin. Je wil de muren afbreken, het gras maaien en de toestellen ontroesten en opnieuw in de verf zetten je wil je speeltuin uitbreiden en eindelijk weer gaan spelen. Kriebels in je buik, opgetogen zijn en alles uit je speeltuin halen wat erin zit. Deze beslissing is de helft van de oplossing.
Vierkante postzegel
De andere helft begint met de eerste stap. Iedereen is verschillend en jou eerste stap is ook die stap die voor jou goed voelt om de muren langzaam af te breken. De muren te zien waar ze werkelijk voor staan en te realiseren dat je de muren niet meer nodig hebt. En als je weer een open speelveld voor je hebt dan komt de creativiteit vanzelf weer opgang om je speeltuin opnieuw in te richten en ga je inzien wat je echt blij maakt.
Hoe weet je zeker dat het gaat lukken zie ik je denken? Ik kan je vertellen; het gaat je zeker lukken. IK ben daar geweest in die speeltuin met die muren er omheen met een slot op de deur. Om te voorkomen dat er meer pijn zou komen, ik dacht niet goed genoeg te zijn, dat ik het niet kon en dat het nooit zou lukken. Mijn speeltuin bestond uit een vierkante postzegel. Stukje bij beetje heb ik de muren afgebroken en ben ik mijn speeltuin weer opnieuw gaan inrichten en wordt er weer gespeeld. Niet meer uitmakend wat iemand ervan zegt gewoon door ervoor te gaan, doen, zien en beleven.
Dat gun ik jou ook, het is tijd om te spelen!
Ook interessant:
Zo train jij een positieve kijk op het leven
